مهندسی هوافضــــا
رشته مهندسی هوافضا یکی از زیر شاخه های رشته ریاضی و فیزیک است و در زیر گروه یک کنکور رشته ی ریاضی و فیزیک قرار می گیرد.
افرادی که متقاضی ورود به این رشته هستند، باید در ریاضیات، فیزیک، فناوری اطلاعات و به خصوص زبان انگلیسی قوی باشند و حداقل تسلط و توانایی به یک نوع زبان برنامه نویسی را داشته باشید.
این رشته یکی از زیر شاخه های اصلی رشته مکانیک است. مهندسین هوافضا کارهای طراحی، مدلسازی، آزمایش ها، ارزیابی و آموزش را با کمک برنامه ها و نرم افزارهای شبیه ساز کامپیوتری انجام میدهند.
اساس کار این رشته با طراحی شاتل ها، هواپیما، فضاپیما، ماهواره و غیره سر و کار دارد. همچنین فارغ التحصیلان این رشته توانایی کار در مراکز نظامی و غیر نظامی را دارند. طراحی و ساخت هلیکوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، بدون موتور، عمود پرواز و یا جنگنده و از یک سو ساخت پایگاه های فضایی و …… در حیطه کار این افراد است. این رشته از بودجه های کلان دولتی و غیر دولتی به دلیل پیشرو بودن این علم برخوردار است.
مهندسی هوافضا تلفیقی از رشته های دیگر مانند شاخههایی از متالورژی، کامپیوتر، مکانیک و الکترونیک است. همچنین فارغ التحصیلان برخی از رشتههای مهندسی مرتبط از جمله مهندسی پرواز، این امکان را دارند که رشته هوافضا را جهت ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب کنند.
به صورت خلاصه یک مهندس هوافضا خوب باید از ویژگی ها و تواناییهای زیر برخوردار باشد:
- مهارت در تحلیل و حل مسائل
- آشنایی با نرمافزارهای تخصصی
- دانش فنی و دیدگاه مهندسی قوی
- توانایی برنامهریزی و مدیریت پروژه
- توانایی و روحیه کار تیمی بالا
- داشتن اطلاعات به روز در زمینه های مرتبط
- شخصی منظم باشد و دارای برنامه ریزی
- این افراد با توانایی های بالایی که دارند در صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرف تری میسازند.
دروس اصلی این رشته عبارتند از:
- نقشهکشی
- استاتیک
- مقدمهای بر مهندسی هوا فضا
- مکانیک سیالات
- ریاضی مهندسی
- دینامیک
- ترمودینامیک
- مبانی برق
- ارتعاشات
- مقاومت مصالح
- کنترل اتوماتیک
- علم مواد
- انتقال حرارت
- آزمایشگاه موتور انتقال
- آیرودینامیک
- مکانیک پرواز
- آزمایشگاه آیرودینامیک
- طراحی هواپیما
- تحلیل سازهها
- اصول جلوبرندگی
- زبان تخصصی
- طراحی سازههای هوایی
در رشته مهندسی هوافضا دانشجویان نباید تنها به دروس و واحد های دانشگاهی اکتفا کنند و برای موفقیت در بازار کار حرفه ای لازم است در کنار درس های دانشگاهی، به کسب مهارت و کارآموزی و مطالعه مقالات و منابع خارجی و به روز بپردازند.
گرایش های رشته مهندسی هوافضا عبارتند از:
- آیرودینامیک
- پیشرانش
- مکانیک پرواز
- سازههای هوایی
- بررسی سوانح هوایی و صلاحیتهای پروازی
- مهندسی فضایی
معرفی گرایش «آیرودینامیک»:
- آنالیز و تحلیل جریان هوا
- بررسی و تحلیل نیروها و گشتاورهای ناشی از جریان هوا روی وسیله پرنده هوایی
- بررسی پایداری و طراحی سازه با به دست آوردن نیروهای آیرودینامیکی روی وسیله پرنده هوایی
معرفی گرایش «پیشرانش یا جلو برندگی»:
- مطالعه و آنالیز موتورهای هوافضایی مانند موتورهای پیستونی، توربینی و راکتها
- چگونگی تولید نیروی رانش در موتورهای هوایی
در گرایش «مکانیک پرواز یا دینامیک پرواز و کنترل» به مطالعه و بررسی رفتار و عملکرد وسایل پرنده از نظر پایداری و کنترل مسیر پروازی آن وسیله پرداخته می شود.
هدف گرایش «سازه های هوافضایی» بر اساس کاهش وزن وسیله های پرنده است. به عنوان یک مهندس سازههای هوایی با بررسی و آنالیز سازههای هوافضایی باید بتوانید قطعه ای را طراحی کرده و بسازید که توانایی تحمل بارها را داشته و درعین اینکه وزن آن حداقل است، استحکام کافی را داشته باشد.
گرایش «بررسی سوانح هوایی و صلاحیتهای پروازی» یکی از گرایشهای مهندسی هوافضا که دانشجویان آن دید جامعتر و سیع تری نسبت به بقیه گرایشها دارند. افراد فارغ التحصیل از این گرایش باید بتوانند به نوعی دانش و اطلاعات دیگر گرایشها را هم داشته باشند.
همانطور که در ابتدا هم گفته شد، مهندسی هوا و فضا از رشته های زیر گروه یک کنکور ریاضی و فیزیک است و برای موفقیت در کنکور سراسری، دروس ریاضی و فیزیک از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند.
اما تاکید همیشگی ما این است که هیچ درسی را حذف نکنید.
فراموش نکنید برای قبولی در بهترین رشته و بهترین دانشگاه باید بهترین باشید.