رشته مهندسی ایمنی صنعتی به نوعی تلفیقی از سه رشته بهداشت حرفه ای ، مدیریت صنعتی و مهندسی صنایع می باشد؛ که البته گرایش آن به مهندسی صنایع بیشتر از سایر رشته ها نزدیک است و می توان آن را یکی از گرایش های رشته مهندسی صنایع دانست.

اگر بخواهیم یک تعریف تخصصی درباره مهندسی ایمنی صنعتی داشته باشیم می‌توانیم بگوییم: فن به‌کارگیری تدابیر ویژه مهندسی در جهت ایمن‌سازی نظام های گوناگون کاری در مواجهه با گونه‌های مختلف ریسکی که رودرروی آنان می‌باشد.

طراحی نظام‌هایی که بتوانند از آسیب رساندن به انسانها ، امکانات و تجهیزات پیشگیری کرده، حرکت ملایم و روان اجرا را تضمین و بررسی نماید، بخشی از توانایی‌های اجرایی این متخصصین ایمنی به شمار می‌رود.

در محیط های صنعتی با وجود ماشین آلات و ابزار فراوان، غالبا کارگران در معرض خطرات گوناگون قرار میگیرند، با پیشرفت فن آوری و افزایش کاربرد ماشین آلات در تولید نیز مخاطرات و احتمال بروز حوادث در این گونه محیطها فزونی می گیرد.

ایمنی صنعتی علمی است که در پیشگیری از بروز حوادث در محیط کار به یاری انسان می شتابد و همواره در راستای حفاظت و حراست از نیروی کار و سرمایه گام بر می دارد.

اکثر مراکز صنعتی مانند ذوب آهن، آلومینیوم سازی، پتروشیمی، صنایع خودروسازی، صنایع هواپیمایی، راه آهن، مترو و هر مرکز فعالیت اقتصادی (خصوصی یا دولتی) می‌توانند به نوعی بازار کاری برای این رشته محسوب شوند.

 همان‌طور که از نام مهندسی ایمنی قابل درک است، این رشته پروتکل‌هایی را در نظر می‌گیرد و رعایت میکند که منجر به ایمنی در تمامی زمینه‌های شغلی می‌شود و از خطرات و آسیب‌های ممکن، افراد شاغل  در ان واحد را بصورت مصون نگه میدارد.

از سری خطراتی که شاغلین واحدهای صنفی-صنعتی را در طول کار مورد تهدید قرار میدهد، می توانیم به خطرات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی اشاره کنیم.

با دانشی که این مهندسین در طول دوران تحصیل خود می آموزند باید میزان و درصد این گونه خطرات را در میزان قابل توجهی کاهش دهند.

مسائلی که یک مهندسی ایمنی باید با آن آشنایی لازم را داشته باشد:

• آشنایی با روش‌های اطفاء حریق
• آشنایی با قوانین محیط زیست و سازگار با آن با توجه به نوع فعالیت
• آشنایی با قوانین بهداشت ایمنی
• قدرت تصمیم‌گیری درست و به موقع
• درک عمیق از مدیریت پروژه و ابزارهای مرتبط با آن
• تسلط برنرم افزار های مدیریت پروژه